- qalmaqalçı
- is. Daim qalmaqal düzəldən adam. . . Bu müstəbid təbiətli adam eyni zamanda bir küçə qalmaqalçısı qədər ağzısöyüşlü, tərbiyəsiz idi. M. İ..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qalmaqalçı
Look at other dictionaries:
pərxaşgər — f. davakar, qalmaqalçı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ərbədəcu — ə. və f. davakar, qalmaqalçı, qovğaçı, dalaşqan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cəncəl — 1. sif. Qarışıq, dolaşıq, davalı, qalmaqallı, şər. <Dilara Ağagülə:> Nə üçün bütün bu cəncəl işlərdə gərək həmişə sən iştirak eləyəsən? Ə. M.. Fotoqraf. . özünü cəncəl işlərdən uzaq tuturdu. . S. Vəliyev. 2. Davakar, qalmaqalçı, öcəşkən,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
küy-kələkçi — is. Küy kələk salan; qalmaqalçı, hay küyçü, tez təşvişə düşən adam. <Sirat:> Çimnaz xala, yaxşı ki Veys də bir iki günə gedəcək, ona hələ bir şey deməyin! O bir az küy kələkçidir. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qallı — sif. Qalmaqal salan, qalmaqalçı. Çoxlarını məhv elədi bu qovğalı, qallı dünya; Sultanlara qalmadı, yox, Nəsimiyə qaldı dünya. X. Rza. // Şıltaq. Ziba nimtənəli, tikmə köynəkli; Gözləri qəmzəli, qallı sənəm, gəl. X. Q … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qilü qalçı — sif. və is. Qilü qal salan, qalmaqalçı, davakar, dava dalaş salan, səsküy salan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qovğaçı — is. Qalmaqalçı, davakar. Həmişə dava salan adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şuluqçu — sif. və is. 1. Şuluq eləyən, nadinc, dəcəl. Şuluqçu uşaq. – <Sabir:> Bizdə bir Məmmədağa var, çox yaman şuluqçudur. S. R.. 2. Dələduz, qalmaqalçı, araya şuluqluqsalan. Şuluqçu adam … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
